Лингвистите од школата Пало-Алто (основач - Бејтсон) вовеле модел за изделување на два типа на логика. Едната е - рационална, другата - варварска (то ест нашата со вас). Рационалната логика (дигиталната, цифровата) оперира со сфаќањата “утврдување-одрекување“, пришто одрекувањето се мисли во оттргнувањето од секоја конкретност како “чисто ништо“ - непреставлива, но удобна во пресметките и анализите категорија. Рационалната логика, дигиталната мисла лежи во основата на западната цивилизација - во нејзината наука, култура, етика, економија.
Но оваа логика не е единствена. Варварите (а исто така и децата, жените, поетите, мистиците, светите, ангелите) исто така мислат, но мислат поинаку. Тие не се обрнуваат кон чистото одрекување, не оперираат со тоа што е непретставливо, апстрактно. За нив одрекувањето на едно нешто е веќе несомнено (очигледно) утврдување на друго нешто, на местото на небитието кај нив стои инобитието.
Кај варварите нема строго разделувачки црти меѓу нештата, суштествата, личностите. Тие тежнеат кон чудното сложено единство, кон интеграцијата на Се, кон слевање на разновидното во расцутениот, пулсирачки, органски свет, заситен со светол дух и пареи на плотта, умни енергии и пламени струи на страсти. Кај варварите нема смрт строго одвоена од животот, нема индивидуум, одвоен од општината - семејството, племето, нацијата, империјата. Кај варварите сонот и јаветео се испреплетени, живото (одушевеното) и неживото (невоодушевеното) соучествуваат во заедничкиот состав (ансамбл) на светот. Страдењето и среќата на варварите се - две страни на едно единствено доживување на светот, на еден пулс; двете се неопходни, претходно зацртани, како дишењето, како ритамот, како љубовта и гибелта. Потполна антитеза на рационалното барање на комфорт и благополучие.