Ноќта е најголемиот ѕвонарник

нејзиниот глас во нас длабоко одѕвонува

и ги нарушува далечините

меѓу пресушените меѓи

меѓу заспаните граничари.

 

Ноќта има сличност и со подземјето

еднаш се умира во нејзиното око

потоа оживува ко полските треви

понесувајќи ја сета свежина од земјата што се буди

меѓу металните гори

меѓу прекрстените води.

 

Ноќта е нашиот спасител

најмирниот коњаник

што доаѓа преку жешки ридја

нас да не лечи

да не благослови

носејќи не во светот на тајните

меѓу човечките распетија

меѓу мртвите војсководачи.

 

Ноќта е најголемата причина

за нашето враќање во сонот

едноличен

колнат

но мудар и тих

ко нашиот дух откај мртвите што иде

во прогонство пак да воскресне.

 

Третиот лик на времето, 1975