Празнина КОЈА сјае: Македонија Wednesday, 2024-10-16, 5:17 PM
Welcome Guest | RSS
Main | | Sign Up | Login
Main Menu
Main Menu
Statistics
Rate my site
Total of answers: 5
Statistics
Login form
Search
Calendar
Entries archive
Site friends
  • Create a free website
  • Online Desktop
  • Free Online Games
  • Video Tutorials
  • All HTML Tags
  • Browser Kits
  • Main » 2016 » November » 4 » ТЕОЛОГИЯ КАК НАУКА
    8:04 AM
    ТЕОЛОГИЯ КАК НАУКА

    31.08.2016
    ТЕОЛОГИЈАТА КАКО НАУКА

    Добро вечер, вие ја гледате програмата Директива на Дугин. Во последните денови се отвори полемика за признавањето на теологијата за полноцена академска наука.

    Како поток се истурија пакосните навреди на материјалистите. Заштитата на православните кругови, притоа, звучеше како оправдување или извинување. Се работи за тоа, дека полноцениот православен поглед на свет во нашето општество отсуствува дури во црковните кругови, да не зборуваме за она мнозинство народ, кое се признава за православен. Прекрасно, што тие веруваат во Исуса Христа Синот Божји и Света Троица, во Едината света соборна и апостолска Црква. Но православниот поглед на свет – тоа е нешто многу подлабоко и пошироко. Тоа е полноцена и развиена и доволно детализирана слика на светот. Во основата на оваа слика лежат богословски основи – огромен духовен и интелектуален философски пласт на светоотечкото предание, аскетиката, космологијата, ангелологијата, мистиката, антропологијата, сотериологијата, есхатологијата и многу други дисциплини и правци, за кои, јас мислам, мнозинството современи православни христијани или воопшто не слушнале, или сосем малку. А меѓутоа, христијанството има свои одговори на сите прашања – вклучувајќи го битието, сознанието, материјата, космосот, вештеството, светлината, а исто така, општеството, природата, човекот, политиката и економијата. Ние едноставно не се досетуваме, каква е длабочината и ширината на православната христијанска мисла. И соодветно, што е науката – во нејзиното христијанско православно сфаќање.

    Најглавниот научен факт за христијаните е фактот на смртта. То ест мислата – знаењето, увереноста во конечноста на земното телесно битие. Тоа и е најпоследниот и најнепобитен научен факт. Тој во аскетиката и се нарекува “сеќавање на смртта“. Секој од оние, кои сега го гледа телеканалот “Цариград“ и “Директивата на Дугин“, ќе умре. Како што ќе умрам и јас. И ќе умрат сите, кои се родиле, вклучувајќи ги и оние, кои не го гледаат телеканалот “Цариград“. Ќе умре младиот и стариот, болниот и здравиот, богатиот и бедниот, влијателниот и ништожниот. Се останато се – хипотези. Само смртта е – вистина. Од ова започнува научната слика на светот на христијанинот. Ако се е смртно и сите се смртни, и главно, ако човекот ја осознае смртта како судбина, како појава, како неизбежност, и се плаши од неа, се бори со неа свесно и методично, тогаш треба да има нешто, што ја прави мислата за смртта неподнослива и трагична. Како во оваа смрт да има нешто зло, нешто неприфатливо, нешто противприродно. Животното гине, но тоа не се збунува од смртта, тоа ја прима покорно – како нешто нужно. Само човекот ја преживува смртта како предизвик, како патологија. Значи, тој има внатрешна волја за бесмртност. И одовде е – верата во бесмртноста, како во тоа, што е повисоко од смрттта, што стои над неа.

    Тоа и е основата на теологијата и изградената на неа научна слика за светот. Неопходноста од бесмртност е ист таков факт, како и постоењето на смртта. Но не е бесмртноста научното – нејзината неопходност е научна. Бог не е научен, Тој е наднаучен. А ете верата во Него е научна. Таа произлегува од најпоследните длабочини на мислењето на човекот како вид. Од мислата за смртта и од внатрешната несогласност со неа. Бог е бесмртен. Постои ли Он или не, тоа е недокажливо по опитен пат. Тој едноставно ТРЕБА да биде. И тоа требање ја создава научната онтологија на верата, битието, изградено и основано на верата.

    И ако постои верата како научен факт, тогаш постои и тоа кон што е усмерена. Од оваа страна од мислечкото смртно суштество – бесмртноста се протегнува кон него, како на фреската на Микеланџело, раката. Тоа е Откровение. Тоа е потврда на верата. Тоа е – онтологија на чудото. Чудото научно во христијанската слика на светот, затоа што тоа е неопходно за човекот како суштество кое верува, како суштество, кое ја осознава својата смртност и се бунтува против својата смртност. Чудото – тоа е одговор на Бога, одговор на бесмртноста на фундаменталното движење на човечката мисла. Но на ова мисла е основана науката. И понатаму помеѓу двата пола – смртниот и мислечки човек, кој станува против својата конечност, не се согласува со неа, и бесмртниот Бог – се градат сложени односи, чие огледало и е космосот, природата, историјата и на крајот на краиштата, материјата. Материјата, природата, космосот – се тоа е конструкција на човечкото сознание. Христијанското сознание ги гради овие конструкции во соодветност со своите внатрешни структури, во чија основа лежи парот смрт-бесмртност. И одовде е вочовечувањето на Синот, спасението, домостројот на Светиот Дух, етапите на Творбата и крајот на времињата. Се тоа се чисто научни вистини, но смисла тие стекнуваат само за христијаниот и неговите христијански свет. За научните онтологии на цивилизациите на антихристот, кој ги одрекува основите на христијанската слика на светот, тоа се објекти на потсмев. Но ѓаволот и е постмешливец. Атеистичната и материјалистичката слика на светот – тоа едноставно е превртено огледало, пародија и симулакрум на христијанската наука. Тргнете ја бесмрноста, Бога, спасението, Христа, Духот, и вие ќе го добиете адскиот одраз на светот, каде царува смртта, судбата, гибелта и распаѓањето. То ест на јазикот на современата богоборна антихристијанска наука – ентропијата.

    Секое добро, вие ја гледавте “Директивата на Дугин“ за научноста на богословието.

    Материјалистичките науки се ненаучни, ако тие ја игнорираат смртта како основен факт на битието на човекот. Но исто така, тие се ненаучни, ако со оваа смртност пасивно се согласуваат. Вистински научна е само религијата. Останатото – тоа е систематизирано бладање, замаскирано со рационалност. Тоа е тролинг.

    ТЕОЛОГИЯ КАК НАУКА

    https://youtu.be/hpp4cKbnxPY

    Здравствуйте, вы смотрите программу «Директива Дугина». В последние дни развернулась полемика о признании теологии полноценной академической наукой.

    Потоком полилась ехидная брань материалистов. Защита православных кругов звучит при этом как оправдание или извинение. Все дело в том, что полноценное православное мировоззрение в нашем обществе отсутствует даже в церковных кругах, не говоря уже о том большинстве народа, признающем себя православным. Прекрасно, что они веруют в Иисуса Христа Сына Божьего и Святую Троицу, в Единую святую соборную и апостольскую Церковь. Но православное мировоззрение – это нечто намного более глубокое и обширное. Это полноценная развитая и довольно детализированная картина мира. В основе этой картины лежат как раз богословские основания – огромный духовный и интеллектуальный философский пласт святоотеческого предания, аскетики, космологии, ангелологии, мистики, антропологии, сотериологии, эсхатологии и многих других дисциплин и направлений, о которых, я думаю, большинство современных православных христиан либо вообще не слышали, либо весьма отдалённо. А между тем христианство имеет свои ответы вообще на все вопросы – включая бытие, сознание, материю, космос, вещество, свет, а также общество, природу, человека, политику и экономику. Мы просто не догадываемся, что такое глубина и широта православной христианской мысли. И, соответственно, что такое наука – в ее христианском православном понимании.

    Самым главным научным фактом для христианина является факт смерти. То есть мысль – знание, уверенность в конечности земного телесного бытия. Это и есть самый последний и самый неопровержимый научный факт. Называется он в аскетике «память смертная». Каждый из тех, кто смотрит сейчас телеканал «Царьград» и «Директиву Дугина», умрёт. Как умру я. И умрут все, кто родился, включая тех, кто не смотрит телеканал «Царьград». Умрёт молодой и старый, больной и здоровый, богатый и бедный, влиятельный и ничтожный. Все остальное – гипотезы. Только смерть – истина. С этого начинается научная картина мира христианина. Если всё смертно и все смертны, и главное, если человек осознаёт смерть как судьбу, как явление, как неизбежность, и боится ее, бьется с ней осознанно и методично, то должно быть что-то, что делает мысль о смерти невыносимой и трагичной. Как будто в этой смерти есть что-то злое, что-то неприемлемое, что-то противоестественное. Животное гибнет, но оно не возмущается смерти, оно принимает ее покорно – как должное. Только человек переживает смерть как вызов, как патологию. Значит, у него есть внутренняя воля к бессмертию. И отсюда – вера в Бессмертие, как в то, что выше смерти, что стоит над ней.

    Это и есть основа теологии и построенной на ней научной картине мира. Необходимость бессмертия есть такой же факт, как и наличие смерти. Но не бессмертие научно – необходимость его научна. Бог не научен, он сверхнаучен. А вот вера в него научна. Она вытекает из самых последних глубин мышления человека как вида. Из мысли о смерти и из внутреннего несогласия с ней. Бог бессмертен. Есть ли Он или нет, это недоказуемо опытным путём. Он просто ДОЛЖЕН быть. И это долженствование создаёт научную онтологию веры, бытие, построенное и основанное на вере.

    И если есть вера как научный факт, то есть и то, на что она направлена. С той стороны от мыслящего смертного существа – Бессмертие протягивает ему, как на фреске Микеланджело, руку. Это Откровение. Это подтверждение веры. Это – онтология чуда. Чудо научно в христианской картине мира, потому что оно необходимо для человека как существа верующего, как существа, осознающего свою смертность и восстающего на свою смертность. Чудо – это ответ Бога, ответ Бессмертия на фундаментальное движение человеческой мысли. Но именно на этой мысли основана наука. И дальше между двумя полюсами – смертным и мыслящим человеком, восстающим на свою конечность, не соглашающимся с ней, и бессмертным Богом – выстраиваются сложные отношения, зеркалом которых и является космос, природа, история и в конце концов материя. Материя, природа, космос – все это конструкции человеческого сознания. Христианское сознание выстраивает эти конструкции в соответствии со своими внутренними структурами, в основе которых лежит пара смерть-Бессмертие. И отсюда вочеловечивание Сына, спасение, домостроительство Святого Духа, этапы Творения и конец времен. Все это чисто научные истины, но смысл они приобретают только для христианина и его христианского мира. Для научных онтологий цивилизации антихриста, отрицающего основы христианской картины миры, это объекты насмешек. Но дьявол и есть пересмешник. Атеистическая и материалистическая картина мира – это просто опрокинутое зеркало, пародия и симулякр христианской науки. Уберите Бессмертие, Бога, спасение, Христа, Дух, и вы получите адское отражение мира, где царствует смерть, рок, гибель и разложение. То есть на языке современной богоборческой антихристианской науки – энтропия.

    Всего доброго, вы смотрели «Директиву Дугина» о научности богословия.

    Материалистические науки ненаучны, если они игнорируют смерть как базовый факт бытия человека. Но также ненаучны они, если они с этой смертностью пассивно соглашаются. По-настоящему научна только религия. Остальное – это систематизированный бред, замаскированный под рациональность троллинг.

    Смотрите архив передач - http://tsargrad.tv/

    Извор: “Katehon“

    Views: 235 | Added by: Вељанко | Rating: 0.0/0
    Total comments: 0
    Only registered users can add comments.
    [ Sign Up | Login ]
    Copyright Празнина која сјае © 2024