Празнина КОЈА сјае: Македонија Wednesday, 2024-10-16, 5:19 PM
Welcome Guest | RSS
Main | | Sign Up | Login
Main Menu
Main Menu
Statistics
Rate my site
Total of answers: 5
Statistics
Login form
Search
Calendar
Entries archive
Site friends
  • Create a free website
  • Online Desktop
  • Free Online Games
  • Video Tutorials
  • All HTML Tags
  • Browser Kits
  • Main » 2016 » November » 18 » ВСЕМИРНЫЙ ДЕНЬ ФИЛОСОФИИ
    2:20 AM
    ВСЕМИРНЫЙ ДЕНЬ ФИЛОСОФИИ

    СВЕТСКИОТ ДЕН НА ФИЛОСОФИЈАТА

     

    17.11.2016

     

    Денес, во третиот четврток од ноември, по иницијатива на УНЕСКО се бележи Светскиот ден на философијата. Датумот е доволно бирократски, и исто толку формално се одвива и празнувањето. Во целост – нешто вештачко и дури глупаво, за што философот, и уште повеќе нефилософот, воопшто не би требало да обрнува внимание. Но тоа нека биде повод да се замислиме: што е философијата?

     

    Постојат две погрешни мислења, кои не ни дозволуваат дури ни оддалеку да се приближиме кон тоа, што е философијата. Оние, кои сметаат, дека философијата – тоа е едно од човечките занимања или професии, се безнадежни. Но не помалку безнадежни се и оние, кои сметаат, дека философијата – тоа е наука или дури најважна од науките. Таков пристап ја убива философијата, не дозволува дури да се замислиме за нејзината природа и нејзината суштина.

     

    Човекот е мисла. Се останато – телото, подвижноста, емоциите, чувствата – постои и кај другите видови. Но она, што го прави човекот човек – тоа е мислата. Одовде е определбата на Аристотел: “Човекот – тоа е живо суштество кое го има Логосот“. Ако не го имате Логосот, вие не сте човек. Друг муабет е, кои сте вие, ако не сте способни да мислите? Јасно е, дека не сте едноставно животно. Животното му соодветствува на својот архетип и без мислењето, а ете човекот, губејќи ја мислата, против својот архетип греши и се најдува никаде. Дури и за да се стане свиња или ајкула, треба и тоа како да се погрижиме.

     

    Но философијата – тоа е област на толку интензивно мислење, што мислата се обрнува на самата себе и започнува да ја мисли мислата. И мислејќи се самата себе, мислата го мисли се она што не опкружува отсега потполно на друг начин – на философски. Философското мислење – тоа е највозвишеното од мислењето. Затоа философот не се занимава едноставно со професијата, тој проникнува во центарот на човечноста. Философот и е човек во потполна смисла на овој збор. А оној, кој не е до крај философ или воопшто не е философ, тој и не е до крај човек. Зошто на човекот му е дадена мислата? За тој да мисли и на крајот на краиштата, за тој да мисли за мислењето. Тоа е целта на битието на човекот како вид. И ако тој не оди кон философијата, значи, тој бега од својата природа и од својата цел. Значи, тој е на пат кон не-до-човек. Ете што е философијата: тоа е она, кон што се повикани сите родени луѓе. Човекот не е даденост, тој е задача. И задачата се состои во следното – во неопходноста да се стане човек, то ест философ.

     

    Сега за втората заблуда. Таа и е својствена на професионалната философска заедница. Нема ништо пониско и поодвратно од оваа професионална философска заедница. Да се сретне таму вистински философ практично е невозможно. Овде философијата се смета за наука. Но тоа значи речиси истото што и професија. Философијата не е наука, но она, што ја прави науката возможна, што лежи во нејзината основа, што и дава на науката битие и стварност. Науката е – слугинка на философијата. Додека философот не ги даде структурите на мислење, не ги воведе нормативите на познание, науката едноставно не постои. Таа настапува кога философот ја завршува својата работа: луѓето од науката – тоа се гастербајтери на служба кај творецот-архитект. Меѓу нив има извонредни мајстори, а има и фушери, но тие секогаш се само и исклучително исполнувачи. Но во изворите на науката лежи философијата. И кога науката ќе се одвои од философијата, таа станува се повеќе и повеќе апсурдна. Науката без философија е сродна на параноидно растројство. Човекот упорно и тврдоглаво прави нешто, чија смисла одамна е загубена, заборавена, и останало само несовладливото чувство на ужас, кое поттикнува кон нови и нови секвенци на хистерични размислувања. Философијата го нарекува тоа дезонтологизација – губење на соодносот на мислењето со битието, заборав на битието. Кога науката престанува да биде философија, тогаш философијата и станува наука. И закономерно, завршува и едното, и другото.

     

    20-от век бил последен век на философијата. И карактеристично е тоа, дека историчарот на науката Џон Хорган на крајот на 20-от век објавил и за крајот на науката. Да, така и е. Светскиот ден на философијата започнаа да го празнуваат тогаш, кога од философијата во човештвото не остана ни трага. И ете тука се замрдаа философствувачки црви – чиновници и технолози од сите бои. Домаќинот си заминал и челадта го направила во кујната она, што во нејзиното сфаќање и е господски бал.

     

    Секое добро, вие ја гледавте програмата Директива на Дугин за философијата.

     

    Парафразирајќи го Хелдерлин: Wozu Philosophen in dürftige Zeit? Како и поетите на Хелдерлин, последните и непознати на толпата вистински философи одат по трагите на исчезнатиот соларен Логос. И тие, исто така, длабоко се сокриени во “свештената Ноќ“ - in heiliger Nacht.

    ВСЕМИРНЫЙ ДЕНЬ ФИЛОСОФИИ

    https://youtu.be/1gnpri8TnrI

    Сегодня, в третий четверг ноября, по инициативе ЮНЕСКО отмечается Всемирный день философии. Дата довольно бюрократическая, и так же формально проходит и празднование. В целом – нечто искусственное и даже дурацкое, на что философу, и тем более не философу, вообще внимания обращать не стоило бы. Но пусть это будет поводом задуматься: что такое философия?

    Есть два ошибочных мнения, которые не позволяют нам даже издалека подойти к тому, что такое философия. Те, кто считают, что философия -- это одно из возможных человеческих занятий или профессий, безнадежны. Но не менее безнадежны и те, кто полагает, что философия – это наука или даже самая важная из наук. Такой подход убивает философию, не позволяет даже задуматься о ее природе и ее сущности.

    Человек есть мысль. Все остальное – тело, подвижность, эмоции, ощущения – есть и у других видов. Но то, что делает человека человеком – это мысль. Отсюда определение Аристотеля: «Человек – это живое существо, обладающее Логосом». Если вы не обладаете Логосом, вы не человек. Отдельный разговор, кем вы являетесь, если неспособны мыслить? Ясно, что не просто животным. Животное соответствует своему архетипу и без мышления, а вот человек, утрачивая мысль, против своего архетипа грешит и оказывается нигде. Даже чтобы стать свиньей или акулой, надо еще как постараться.

    Но философия – это область столь интенсивного мышления, что мысль обращается к самой себе и начинает мыслить мысль. И мысля саму себя, мысль мыслит все окружающее отныне совершенно по-другому – по-философски. Философское мышление – это наивысшее из мышлений. Поэтому философ не просто занимается профессией, он проникает в центр человечности. Философ и есть человек в полном смысле этого слова. А тот, кто не до конца философ или вообще не философ, тот и не до конца человек. Зачем дана человеку мысль? Чтобы он мыслил и в конце концов, чтобы он мыслил о мышлении. Это цель бытия человека как вида. И если он не идет к философии, значит, он уходит от своей природы и от своей цели. Значит, он на пути к недочеловеку. Вот что такое философия: это то, к чему призваны все родившиеся людьми. Человек не данность, это задание. И задание состоит в следующем – в необходимости стать человеком, то есть философом.

    Теперь второе заблуждение. Оно свойственно профессиональному философскому сообществу.  Нет ничего пошлее и отвратительнее этого профессионального философского сообщества. Встретить в нем настоящего философа практически невозможно. Здесь философия считается наукой. Но это значит почти то же самое, что и профессия. Философия не наука, но то, что делает науку возможной, что лежит в ее основании, что наделяет науку бытием и действительностью. Наука – это служанка философии. Пока философ не задаст структуры мышления, не введет нормативы познания, науки просто не существует. Она вступает в дело, когда философ завершает свою работу: люди науки – это гастарбайтеры на службе у творца-архитектора. Они бывают изумительными мастерами, а бывают халтурщиками, но они всегда только и исключительно исполнители. Но в истоках науки лежит философия. И когда наука отрывается от философии, она становится все более и более абсурдной. Наука без философии сродни параноидальному расстройству. Человек ожесточенно и упрямо делает что-то, смысл чего давно потерян, забыт, и осталось лишь необоримое ощущение ужаса, подталкивающее к новым и новым секвенциям истерических рассуждений. Философия называет это дезонтологизацией – потерей соотношения мышления с бытием, забвением о бытии. Когда наука перестает быть философией, тогда философия и становится наукой. И закономерно, завершается и то, и другое.

    20-й век был последним веком философии. И показательно, что историк науки Джон Хорган к концу 20-го века объявил и о конце науки. Да, именно так и есть. Всемирный день философии стали праздновать именно тогда, когда от философии в человечестве не осталось и следа. И вот тут зашевелились философствующие черви – клерки и технологи всех мастей. Хозяин ушел и челядь устроила на кухне то, что в ее понимании и есть господский бал.

    Всего доброго, вы смотрели программу «Директива Дугина» о философии.

    Перефразируя Гельдерлина: Wozu Philosophen in dürftige Zeit? Как и поэты Гельдерлина, последние и неизвестные толпе истинные философы идут по следам исчезнувшего солярного Логоса. И они также глубоко скрыты в «священной Ночи» – in heiliger Nacht.

    Смотрите архив передач - http://tsargrad.tv

    Извор: “Katehon“

    Views: 229 | Added by: Вељанко | Rating: 0.0/0
    Total comments: 0
    Only registered users can add comments.
    [ Sign Up | Login ]
    Copyright Празнина која сјае © 2024