Рајко Жинзифов/ Глас
Далеч од баштина, далеч од роднини,
Не в чужда за мене земја,
В полјани кичести, зелени долини,
Самичак в планина шетам ја.
Ја сја расхождам, но на душа ми тешко
И једни мисли мене борат,
И мене стават то студено, то жешко,
И чувства то гаснат, то горат.
Ја искам сенка, ја искам прохлада,
Душевна ја искам тишина,
Че клето ми срце доста вече страда,
И сја нагледа вцекаква злина:
Коварство сос бедност, сос гордост лукавство,
Сон мртов, глупава простота,
Љубов на слова, и слога без братство,
И хитрост, лâжлива доброта.
„Безумец, безумец душа ти леница,-
Ја чух невиден и таен глас -
Спреги плуг за заборавената нива,
Че блиска ет доба, близок ет час.
Стани, земи остен в рâце, работај
Ти ден и ношт, сос пот,
Истреби трње, исчисти троскот, изорај
Бесплодна нива да дадит плод.
Стани, безумец сос молитва горешта
Ти клетва дај, стори си крст,
Стани ти, иди напред, иди на срешта,
Но бој сја, бој сја, Божји прст".
- Готов сум, сја кâлнам, да изорам нива.
Кажи кој си ти, невиден глас?
„Чуј! - загрме, глас сја одзива -
Ја сум Божји гнев, народен глас!"
Рајко Жинзифов/ Молитва (препев)
превод на песната „Молитва" од Михаил Ј. Лермонтов.
Ја, мајко божија, днес сос молитви
пред твој образ колена свивам,
соснеми уста, но сос мисли живи
мое срце пред теб откривам.
Ангел смртоносец в ношти безгласни
лиши нас в една полгодина
от три добродетелни души прехрани,
твоја ли волја ил сâдбина?
Сечит заштитници сâдба смртоносна.
Зашто? За народни ли грешки?...
Дај нам помош с дни чрни, с дни тежки,
таква сâдбина нам несносна.
Вижд, мајко божија, мое страдање,
живот и помин, мое трпење...
Чиста, пречиста, прости ми роптање,
обколи душа ми с мирно трпење.
Заступницо тепла, чеј ми молитва,
молитва горештина, сâлзлива:
земи три жертви во свети прегршки,
прости им неволни погрешки. |