ШОХАКУ (1443 – 1527)

Не помнам зашто / со неа на сон се скарав. / Ветер и трска …

*

Од ноќ во ноќи / трупав врз врело чело / корупки од мраз.

 *

 Сува ведрина. / А зошто ли ракавите / ми се толку влажни?

 *

 Макар и свенат – / од сè што ми остана / е букетот песни.

 СОКАН, Јамазаки (1458-1546)

 Без темниот крик – / белата чапја и снегот / би биле едно.

 *

 Откако го грабна / цветниот мирис црешов / луњата мина.

 *

 Пак полна луна! / Додади и сал рачка – / ете ти ладарка!

 *

 Студен ветер: / низ скинат прозорски картон – / есенски листопад.

 *

 Прашаат ли кај сум: / отидов на оној свет – / бргу се враќам.

 *

 Седната на лист / се враќа на стар напев – / старата жаба.

 *

 И ако студи – / не греј раце на огнот, / Будо од снег!