Tehnologija i razvoj komunikacija su omogućili savremenim imperijama da sa mnogo manje novca i sredstava upravljaju vazalnim državama. Uz to, savremene vazalne države često nisu ni svesne podredjenog odnosa sa imperijama jer se kroz čitav ekonomsko i politički model umrežavanja sveta to sve čini skriveno i dopadljivo ljudima. Euro Atlantske integracije, Evroazijska unija, Pakt za stabilnost, Nato pakt, samo su neki od romantičnih naziva za uspostavljanje dominacije imperija nad malim i slabim državama.
Zadatak marionetskih režima i političkih partija u tim vazalnim državama je da svojim gradjanima stvarnost predstave ružičastom umesto sivom, i da je gubljenje suverineteta nacije i naroda u stvari ostvarivanje individualnih sloboda u okviru „slobodnog i otvorenog tržišta", u okrilju „slobodnog i otvorenog društva". Samo liberalni fanatici i ubedjeni socijalisti veruju da takvo nešto postoji, otvoreno tržište i otvoreno društvo. U stvarnosti postoje samo bogatija i siromašnija društva. U prvima, veće su šanse da živite komfornije i da se malo bolje profesionalno realizujete, ali ne i da udjete u gornju hijerarhiju starih političkih aristokratija i plutokratija. U siromašnim društvima sve vam je suženo osim sna da živite u bogatom društvu, jer vam se taj san moćnim medijima samo ekspandira i potencira, kako bi doveli političku elitu na vlast koja će te snove podgrejavati kao jučerašnju sarmu, dok država sve svoje glavne koncesije predaje bogatim državama i imeprijama.
.
Novi način osvajanja i uspostavljanja vazalstva
Savremene imperije su promenile sistem ratovanja i osvajanja sirovina sa drugih teritorija. Ranije su prevashodno radile topovima i bajonetima, danas to rade sa novcem, lobiranjem i potkupljivanjem političkih elita, ulaganjem manje novca da bi dobili mnogo više novca od koncesija, uz kreiranje narodne saglasnosti kroz sistem obrazovanja i nevladinih organizacija da se postane vazalna država. Danas se velike države i imperije reklamiraju kao mesta poželjna za život, kao obećani raj za domorodce iz vazalnih država.
To se danas zove invisible soft war – nevidljivi meki rat ili tiha okupacija. I savremene vazalne države nemaju mnogo šansi da se odupru takvima modelima ratovanjima, jer se zemlja po zemlja sistematski osvaja sistematskim radom kroz dekade. Ako pogledate ko danas vlada vašom zemljom, pronaćićete da su ti lideri i ta politička elita vrlo bliski svetskim centrima moći, što oni i ne skrivaju, a ako pogledate kartu sveta, vrlo lako ćete videti ineteresne sfere velikih imperija i paktove u koje su se savremene vazalne države samo uklopile.
Ranije je rat izmedju zemalja i vazalni odnos bio baziran na odmeravanju snaga i prinudi sile. I vazalna država se držala svog položaja dok god ne proceni da je imeprija oslabila, pa onda digne bunu, povede rat ili jednostavno otkaže pokornost imperiji, ili u slučaju dolaska nove države sile, njoj se prikloni. Dok god su stanovnici neke države bili vazali druge države, oni su to podnosili i roptali, čuvajući svoju nacionalnu svest i nezavisnost uma i mišljenja, svoju nacionalnu ideologiju. I čim se ukaže prilika, ta nacionalna svest se budila i revitalizovala.
Samo u retkim slučajevima su imperije uspevale da u potpunosti jednu vazalnu državu i mentalno i duhovno promene, usled represije ili kupovine duša, kao što su to Turci osmanlije činile na Balkanu, gde su svima hrišćanima koji se poturče davali gradjanske olakšice, za razliku na primer od starih Rimljana, koji su takodje potplaćivali narodne lidera, ali kod kojih se teškom mukom dobijao status rimskog gradjanina, ako nisi to rodjenjem postao.
Savremeni model vazalstva se promenio. Danas velike imperije imaju drugačiji pristup. Šire se deluje i na mnogo dubljim nivoima. Danas se od vazalnih država kroz obrazovnu, zakonodavnu, kulturnu i medijsku propagandu pokušavaju stvoriti satelitske države, narodi koji svesno i voljno hoće da gravitiraju svojoj novoj matici – imperiji koja ih je kulturno, duhovno i ekonomski pokorila.I najčešće najslabiji duhom jure ka novoj matici, zvala se ona Evropa, Euro Azija ili Amerika.