13.09.2016

ИРАНСКИ ЛОГОС

Добро вечер, вие ја гледате програмата “Директива на Дугин“.

Суштината на современоста се состои во тоа, што Запад го изедначил својот систем на вредности со универзалниот, а својот пат на развиток го прогласил за сеопшт и задолжителен за сите народи, цивилизации и култури. Тоа е лага и замена (подметнување), на која се повикуваат за да го оправдаат грабливиот егоизам и колонијалниот империјализам на Запад. Има многу вредносни системи, и во секоја цивилизација, во секоја религија и кај секој народ овие вредности се свои - како слични на западните, така и сосем посебни.

За уште подобро да ја засноваме и понатаму да ја развиеме оваа теза за множественоста на цивилизациите, кои ги заштитувале германските романтичари, руските славјанофили, особено Данилевски, а исто така, Хердер, Шпенглер, Тојнби, Клод Леви-Штрос, руските евроазијци и Лев Гумилев и повеќето културни и социјални антрополози - јас последните години работам над серија на книги “Ноомахии“, каде во секоја се грижам да го опишам уникатниот Логос на овој или оној народ, на оваа или онаа култура.

Сега од типографијата само што излезе следниот труд на “Ноомахија“ - “Ирански Логос“. Ние сме се навикнале на Иран да гледаме со очите на неговите противници грците, подоцна римјаните и, собствено, европејците. Така ние ништо во него нема да увидиме. Треба да му се даде можност на иранскиот Логос да соопшти за самиот себе слободно и непречено. Само така ќе се приближиме на иранската култура, која во спротивен случај за нас ќе остане затворена.

Книгата “Ирански Логос“ има поднаслов “Светлосната Војна и Културата на Очекување“. Во ова е сета суштина на иранската идентичност. Да се биде Иранец - значи да се гледа светот како поле на битка на синовите на Светлината со силите на Темнината. Само оваа војна и му дава смисла на животот. На ова е основана иранската религија, иранската култура, иранската поезија, иранската историја. Нурнувајќи се во испитувањето на основните идеи, јас открив, дека Светлината како религиозна и философска концепција - тоа е иранска црта. Нам ни се чини, дека да и се поклонуваш на светлината, да ја љубиш светлината, да си Го претставуваш Бога како бесконечна умозрителна Светлина - тоа е нешто што само по себе се разбира. А излегува, не е така. Секаде каде што Светлината е во центарот на вниманието - во културата на грците, семитите, јудејците, христијаните или муслиманите - секој пат постојано се открива иранска трага. Притоа Светлината го стекнува своето значење во војната со Темнината. Светлината е светлина само тогаш, кога постои Темнината. Инаку ние не би можеле да кажеме за неа, дека е светлина. А значи, светлината секогаш ја носи во себе самата војната со Темнината. Светлосната војна е попрва (попочетна, поосновна), од едноставно Светлината. “И светлината во темнина свети, и темнината не ја опфаќа“. Оваа фраза од Евангелието по Јован може да се смета за резиме на цела иранска традиција.

Второто определување на иранскиот Логос е - Културата на Очекување. Оваа формула - фарханги интизор на персиски - ми ја потскажа во Кума еден современ ирански ајатола. Тоа е клуч за иранскиот поглед на свет - како шиитскиот, така и подревниот зороастрискиот. Иранците чекаат потполно конкретно собитие - доаѓањето на Спасителот Саошјанта, Последниот Цар, кој ќе ја обнови Империјата на Светлината. Ни во една древна религија темата за крајот на времињата, воскресението на мртвите и доаѓањето на Господарот на светот не е опишана толку подробно и толку поврзано. Светлосната војна трае со непостојан успех. На почеток победува армијата на Светлината. Потоа иницијативата преминува кон синовите на Темнината. И светот се нурнува во мрак. Тогаш армијата на Светлината се наоѓа во положба на партизани. Нивните земји се окупирани од темната моќ, и тие се принудени да се кријат и да атакуваат под покровот на тајната. Тука некаде и започнува големото очекување. Очекувањето на тајниот светлосен цар, кој е сокриен во епохата на торжеството на мракот, но треба да се појави на крајот на времињата. Очекувањата на Иранците - тоа е очекување на светол Предводник, во чија армија се гледа себе секој вистински Иранец. Тој го чека својот цар и во овој живот, и во идниот. Очекувањето му дава на животот на Иранецот смисла.

Прифатено е да се смета, дека линијското време, времето, кое тече кон својот крај, го измислиле јудејците некаде во средината на првото илјадалетие до Рождеството Христово. Ако внимателно се загледаме во историјата и географијата, каде идејата за времето се појавила, ќе ја увидиме Империјата на Ахеменидите, под чија власт и живееле евреите по вавилонското ропство. Ете од каде е културата на очекување во јудаизмот и, соодветно, во христијанството. Тоа го отвора Иранскиот Логос.

Значи, освен идејата за Светлината Иранците во средоземноморската култура донеле уште една фундаментална идеја - идејата на времето. Линијското време е линијско затоа што, тоа е свртено кон доаѓањето на Спасителот. Тоа се раѓа од културата на очекување. Очекувањето не тече во времето, очекувањето го раѓа самото време. Затоа на Иранците им должиме многу повеќе од она што обично е прифатено. За да се убедиме во ова, треба само да го отфрлиме евроцентристичкиот расизам и целосно европската надменост.

Секое добро, вие ја гледавте “Директивата на Дугин“ за Иранскиот Логос.

Непристрасното и отвореното испитување на културите и цивилизациите, како европејските, така и неевропејските, ни е апсолутно неопходно нам, на Русите, во барањето на нашата идентичност. Ако не го сфатиме богатството и разнообразноста на културите кои не опкружуваат, ние не ќе можеме да го најдеме (добиеме) сопствениот Логос и не ќе можеме по достоинство да ја оцениме длабочината на падот на Логосот на Западот, кој се обидува да не завлече со себе во бездна.

ИРАНСКИЙ ЛОГОС

https://youtu.be/xnXzCbANk1k

Здравствуйте, вы смотрите программу «Директива Дугина».

Суть кризиса современности состоит в том, что Запад приравнял свою систему ценностей к универсальной, а свой путь развития провозгласил всеобщим и обязательным для всех народов, цивилизаций и культур. Это ложь и подмена, призванная лишь оправдать хищный эгоизм и колониальный империализм Запада. Ценностных систем много, и в каждой цивилизации, в каждой религии и у каждого народа эти ценности свои – как похожие на западные, так и совсем особые.

Чтобы еще более обосновать и далее развить этот тезис о множественности цивилизаций, который защищали немецкие романтики, русские славянофилы, особенно Данилевский, а также Гердер, Шпенглер, Тойнби, Клод Леви-Стросс, русские евразийцы и Лев Гумилев и большинство культурных и социальных антропологов – я последние годы работаю над серией книг «Ноомахии», в каждой из которых стараюсь описать уникальный Логос того или иного народа, той или иной культуры.

Сейчас из типографии только что вышел очередной труд «Ноомахии» – «Иранский Логос». Мы привыкли смотреть на Иран глазами его противников греков, позже римлян и, собственно, европейцев. Так мы ничего в нем не увидим. Надо дать возможность иранскому Логосу заявить о самом себе свободно и беспрепятственно. Только так мы приблизимся к иранской культуре, которая в противном случае останется для нас закрытой.

Книга «Иранский Логос» имеет подзаголовок «Световая Война и Культура Ожидания». В этом вся суть иранской идентичности. Быть иранцем – значит видеть мир как поле битвы сынов Света с могуществами Тьмы. Только эта война и даёт смысл жизни. На этом основана иранская религия, иранская культура, иранская поэзия, иранская история. Погружаясь в исследование базовых идей, я обнаружил, что Свет как религиозная и философская концепция – это именно иранская черта. Нам кажется, что поклоняться свету, любить свет, представлять себе Бога как бесконечный умозрительный Свет – это нечто само собой разумеющееся. А оказывается не так. Везде, где Свет становится в центре внимания – в культуре греков, семитов, иудеев, христиан или мусульман – всякий раз неизменно обнаруживается иранский след. При этом Свет обретает всё свое значение именно в войне с Тьмой. Свет есть свет только тогда, когда есть Тьма. Иначе мы не могли бы сказать о нем, что это свет. А значит, свет всегда несет в самом себе войну с Тьмой. Световая война первичнее, чем просто Свет. «И свет зажегся во тьме, и тьма не объяла его». Эта фраза из Евангелия от Иоанна может считаться резюме всей иранской традиции

Второе определение иранского Логоса – Культура Ожидания. Эту формулу – фарханги интизор по-персидски – подсказал мне в Куме один современный иранский аятолла. Это ключ к иранскому мировоззрению – как шиитскому, так и более древнему зороастрийскому. Иранцы ждут вполне конкретного события – прихода Спасителя Саошьянта, Последнего Царя, который возродит Империю Света. Ни в одной древней религии тема конца времен, воскресения мертвых и прихода Господина мира не описана так подробно и так связно. Световая война длится с переменным успехом. Вначале побеждают армии Света. Затем инициатива переходит к сынам Тьмы. И мир погружается во мрак. Тогда армии Света оказываются в положении партизан. Их земли оккупированы темным могуществом, и они вынуждены скрываться и атаковать под покровом тайны. Тогда-то и начинается великое ожидание. Ожидание тайного светового царя, который скрыт в эпоху торжества мрака, но должен появиться в конце времен. Ожидания иранцев — это ожидание светового Предводителя, армией которого считает себя каждый настоящий иранец. Он ждёт своего царя и в этой жизни, и в следующей. Ожидание даёт жизни иранца смысл.

Принято считать, что линейное время, время, текущее к своему концу, придумали иудеи где-то в середине первого тысячелетия до Рождества Христова. Если внимательно присмотреться к истории и географии, где идея времени зарождалась, мы увидим Империю Ахеменидов, под властью которых и жили евреи после Вавилонского пленения. Вот откуда культура ожидания в иудаизме и, соответственно, в христианстве. Это работает Иранский Логос.

Итак, кроме идеи Света иранцы принесли в Средиземноморскую культуру еще одну фундаментальную идею – идею времени. Само линейное время является линейным потому, что оно обращено к приходу Спасителя. Оно рождается из культуры ожидания. Ожидание не протекает во времени, ожидание рождает само время. Поэтому иранцам мы обязаны гораздо большим, чем обычно принято считать. Чтобы убедиться в этом, надо только отбросить евроцентристский расизм и в целом европейскую спесь.

Всего доброго, вы смотрели «Директиву Дугина» об Иранском Логосе.

Беспристрастное и открытое исследование культур и цивилизаций, как европейских, так и неевропейских, абсолютно необходимо нам, русским, в поисках нашей идентичности. Если мы не поймем богатство и разнообразие окружающих культур, мы не сможем обрести свой собственный Логос и не можем по достоинству оценить глубину падения Логоса Запада, который пытается увлечь нас за собой в бездну.

Извор: “Katehon“