14.10.2016

ПОКРОВ НА ПРЕСВЕТА БОГОРОДИЦА

Денес рускиот православен свет одбележува прекрасен празник – Покров на Пресвета Богородица.

Историјата на Празникот е ваква. Во Влахернската црква во Константинопол во недела на 1 октомври 910 година, за време на сеноќното бдение, блажениот Андреј јуродив ја видел во храмот Богородица како оди по воздухот, озарена од светлина и опкружена со ангели и свети. На почеток Таа со солзи се молела за христијаните, а потоа го симнала од Својата глава покривалото и го распрострела над луѓето, кои се молеле во храмот, заштитувајќи ги од непријателите видливи и невидливи.

За тоа, кој во тоа време го опседнувал Константинопол и од кого ја заштитувала православна Византија Божјата Мајка, се водат спорови. Според една верзија, градот се заканувале со јуриш да го заземат нашите претци, Русите. Бидејќи Вештиот Олег го приковал штитот на портите на Цариград во 907 година во разгорот на руско-византиските војни. А во 911 Византијците со Русите склучиле сојуз. Во овој случај не треба да се исклучи, дека празникот е вброен во чест на тоа, како Пресвета Богородица ги заштитувала православните Ромеји од нас, кога ние православни се уште не сме биле. Но во руската традиција тоа било тешко сеќавање, затоа што во руското црковно предание се говори, дека Константинопол тогаш го напаѓале сарацените – то ест ИСИС од 10-от век. И ова исто може било.

Во секој случај од времето на светиот кнез Андреј Богољубски, основачот на нашата Источна Русија – бидејќи при него столицата на Русија била пренесена во Владимир – празникот Покров станал еден од најпочитуваните и најсаканите руски празници. Во другите православни цркви на него речиси заборавиле, а ние го помниме. Затоа тоа е вистински руски православен празник.

Сама по себе содржината на празникот е необична. Тече богослужбата. Градот е опседнат. И ете јуродивиот Андреј, одвај важна во тоа време личност, повеќе од тоа, човек без никаков социјален статус или духовен чин, го гледа она, што никој не го гледа. “Мечта, префинет сон, халуцинација“, би рекле денес. Со еден збор, собитие, од кое поништожно тешко можеш да си вообразиш. Што може да биде помалку важно и значајно, од краткорајното видување на безумниот? Но самиот објект на видение – ете што го направило празникот велик и почитуван до ден денешен од милиони руски православни христијани. Пречистата Дева Марија, движејќи се по воздухот, ги покрива своите чеда во Црквата со покров, кој го симнува од својата глава. И оваа префинета лесна ткаенина – само покривалото на главата – станува поцврсто од секој оклоп и секакви цврсти ѕидови. И од оваа ткаенина се разбиваат железните армии – сарацените и јазичниците. Сета моќ на ѓаволот станува ништожна пред ова покривало, пред Покровот на Пресвета Богородица.

И Цариград е спасен, и православниот народ на Империјата повторно е во безопасност и оди по својот тежок пат на спасение и светлина.

Потомокот на Андреј Богољубски, уште еден свет руски кнез, Александар Невски, ќе рече: Бог не е во силата, а во правдата. И Покровот на Пресвета Богородица и е таа правда, непобедлива моќ на тивка и нежна вистинска Љубов. Но Љубовта никогаш не е еднострана. И на Љубовта и заштитата на Божјата Мајка руските луѓе се одзиваат со љубов и ја почитуваат, и ги помнат сите нејзини добра, и и се молат непрекинато, наутро и навечер, и во обични денови, и на големи празници. И сега веќе нашата човечка христијанска љубов станува покров и заштита за сите оние, кои имаат потреба од неа. Сите го заборавиле овој велик празник – само ние, Русите, го помниме. И ќе го помниме до крајот на векот. И веројатно, потоа...

И затоа кај нас има толку многу цркви посветени на Покров, започнувајќи од најпрефинетиот и најнежен од нив Покров на Нерли во Богољубово – првата црква посветена на Покров. Таа е изградена по наредба на Андреј Богољубски.

Покров во Русија – тоа е ден на Љубовта. Обично на тој ден ги насрочуваат свадбите – кога невестите ги покриваат со брачен превез. На овој ден го покриваат и добитокот. А снегот – нашиот руски снег – прв пат ја покрива црната есенска земја. Суштествата од шумата влегуват во дупките. Тоа е почетокот на нашата долга зима. Под Покровот на Пресвета Богородица.

Секое добро, вие ја гледавте покровската “Директива на Дугин“.

Денес повторно христијанството е во опасност. Непријателот е пред нашата врата. Повторно почнале да вилнеат сарацените и јазичниците. И, најверојатно, нема да ни биде едноставно. Но никакво нуклеарно оружје не ќе не заштити понадежно од тивкиот гест на Пресвета Богородица. Оној, кој е со Бога, тој веќе победил. А оној, кој е против него – нему и победата му е горчлив ад. Затоа, Пресвета Госпоѓо Богородице, спаси не!     

ПОКРОВ ПРЕСВЯТОЙ БОГОРОДИЦЫ

https://youtu.be/HgB4MeA7EKk

Сегодня русский православный мир отмечает прекрасный праздник – Покров Пресвятой Богородицы.

История Праздника такова. Во Влахернской церкви Константинополя в воскресный день 1 октября 910 года, во время всенощного бдения, блаженный Андрей юродивый увидел в храме идущую по воздуху Богородицу, озаренную светом и окруженную ангелами и святыми. Вначале Она со слезами молилась за христиан, а потом сняла со Своей головы покрывало и распростерла его над молящимися в храме людьми, защищая их от врагов видимых и невидимых.

О том, кто в это время осаждал Константинополь и от кого защитила православную Византию Божия матерь, ведутся споры. По одной версии, город грозились взять штурмом наши предки, русы. Ведь вещий Олег прибил щит ко вратам Царьграда в 907 в разгар русско-византийских войн. А в 911 византийцы заключили с русами союз. В этом случае нельзя исключить, что праздник учрежден в честь того, как Пресвятая Богородица защитила православных ромеев от нас, когда мы сами православными еще не были. Но в русской традиции это было тяжелым воспоминанием, поэтому в русском церковном предании говорится, что на Константинополь нападали тогда сарацины – то есть ИГИЛ 10-го века. То же вполне могло быть.

В любом случае со времен святого князя Андрея Боголюбского, основателя нашей Восточной Руси – ведь при нем столица Руси была перенесена во Владимир – праздник Покрова стал одним из самых почитаемых и любимых русскими праздников. В других православных церквях о нем почти забыли, а мы помним. Поэтому это настоящий русский православный праздник.

Само по себе содержание праздника удивительно. Идет богослужение. Город осажден. И вот юродивый Андрей, едва ли важная в то время личность, более того, человек без всякого социального статуса или духовного чина, видит то, чего никто не видит. «Мечта, тонкий сон, галлюцинация», сказали бы мы теперь. Одним словом, событие, ничтожнее которого трудно вообразить. Что может быть менее важным и значимым, чем мимолетное видение безумного? Но сам объект видения – вот что сделало праздник великим и чтимым до сих пор миллионами русских православных христиан. Пречистая Дева Мария, двигаясь по воздуху, покрывает всех чад Церкви покровом, снятым со своей головы. И эта тонкая легкая ткань – всего лишь женский головной убор – становится крепче любой брони и любых крепостных стен. И об эту ткань разбиваются железные армии – сарацин или язычников. Вся мощь дьявола оказывается ничтожной перед этой пеленой, перед Покровом Пресвятой Богородицы.

И Царьград спасен, и православный народ Империи снова в безопасности и идет своим трудным путем к спасению и свету.

Потомок Андрея Боголюбского, еще один святой русский князь Александр Невский, скажет: не в силе Бог, но в правде. И Покров Пресвятой Богородицы и есть эта правда, непобедимое могущество тихой и нежной настоящей Любви. Но Любовь никогда не бывает односторонней. И на Любовь и защиту Божией Матери русские люди откликаются любовью и чтят ее, и помнят все ее блага, и молятся ей непрестанно, утром и вечером, и обычными днями, и по великим праздникам. И теперь уже наша человеческая христианская любовь становится покровом и защитой для всех тех, кто в ней нуждается. Все забыли этот великий праздник – одни мы, русские, помним. И будем помнить до скончания века. И, наверное, после…

И поэтому так много у нас Покровских храмов, начиная с самого тонкого и нежного из них Покрова на Нерли, в самом Боголюбове – первого Покровского храма. Его построили по приказу Андрея Боголюбского.

Покров на Руси – это день Любви. Обычно к нему приурочивают свадьбы – когда невест покрывает брачная фата. В этот день кроют и скотину. А снег – наш русский снег – впервые покрывает черную осеннюю землю. Лесная тварь забирается в норы. Это начало долгой нашей зимы. Под покровом Пресвятой Богородицы.

Всего доброго, вы смотрели покровскую «Директиву Дугина».

Сегодня снова христианство в опасности. Враг у наших ворот. Вновь разбушевались сарацины и язычники. И, скорее всего, нам будет непросто. Но никакое ядерное оружие не защитит нас надежнее тихого жеста Пресвятой Богородицы. Тот, кто с Богом, тот уже победил. А тот, кто против него – тому и победа горше ада. Поэтому, Пресвятая Госпожа Богородица, спаси нас!

Смотрите архив передач - http://tsargrad.tv/

Извор: “Katehon“