19.09.2016

НОВАТА ДРЖАВНА ДУМА

Добро вечер, вие ја гледате програмата Директива на Дугин. Во Русија се одржаа праламентарни избори. Сензација не донесоа и не можеа да донесат. Беа добри и исправни.

Но сега, кога се е зад нас и новиот состав на думата речиси во ништо не се разликува од стариот, почнува да работи, може ли општо да се размисли за тоа, соодветствува ли структурата на парламентарните партии на Русија на историската неопходност?

Одговорот е ваков: и соодветствува, и не соодветствува. Соодветствува затоа што партиската демократија не е устојчива (постојана) руска традиција. И таа безразличност кон партиите и невисокиот авторитет на парламентот гарантира стабилен резултат. Во некоја смисла гласањето е учтиво откажување. Велат, се нека остане како што е.

Но притоа не соодветствува бидејќи вистински претставници на своите интереси во парламентарните партии народот не гледа, и дури не мечтае да види. Се тоа, веројатно, е неопходен ритуал, кој општеството е подготвено да го исполни, но во чија ефективност премногу не верува. Можеби не верува воопшто.

Во многу нешта ова се објаснува со тоа, дека нашата земја е монархиска по природа. Се и секогаш се сведува на фигурата на царот. Од него се и зависи. Ако му тргне е добар цар. Ако не му тргне – лош. Но кого царот ќе го назначи, тој и ќе му служи. Денес очевидно народот смета, дека царот е добар. А болјарите... А болјарите не баш многу. Но рускиот човек мисли: не сакам ли многу? И царот да е добар, и уште и болјарите да се добри. Не сум почнал ли да мечтаам премногу? А не го заслужуваме пак, од друга страна, и едното, и другото? И од скромност рускиот човек одбира во Државната Дума болјар. Согласувајќи се со царската волја и надевајќи се, дека може да им тргне и дека среде нив ќе се најдат пристојни и достојни. А ако не се најдат, тогаш... Прв пат ли во Русија има такви болјари... Очевидно не прв пат, виделе и полошо.

Затоа се е крајно легитимно. Изборите се одржаа. Точка.

Но тоа очевидно отуѓување на парламентарната бирократија од вистинскиот живот на народот не треба да не угнетува (притеснува). Во романот “Лостови“ на великиот руски писател Јуриј Виталевич Мамлеев постои една фраза: “Федор риеше проод до Фомичев“. Во оваа стегната формула е целата руска стратегија. Лека-полека да риеш проод надвор од длабоката темнина со големо упорствување и очајание. Затоа и со оваа Дума може да се достигнат некои цели. Треба само да се продолжи да се рие нашиот проод, рускиот премин.

Што имам во предвид? Сега ќе се обидам да објаснам. Бидејќи партиите тоа е условност, и никаква идеологија ни зад една од нив нема, а либерали во Парламентот нема, тогаш може сите депутати да се прифатат за руски луѓе без некаков идеолошки признак и само со индивидуални особености. Ете зошто најдобро би било свесните руски православни луѓе, кои се нашле во парламентот и работат во центарот на Москва, да се обединат за доброто на Татковината и Црквата и да образуваат натпартиски клуб. Нека биде тоа факултативна активност, но тоа може многу да помогне.

Ако на бирократскиот дневен ред во парламентарната рутина нема многу смисла, а идејните спорови отсуствуваат во облик на отсуство на идеи кај пратениците, тогаш под неформален признак – љубов кон Русија, кон народот, кон традицијата, кон историјата, кон верата, руските пратеници би можеле да ги искористат своите можности за разнообразни добри дела. Чиновниците се тесно специјализирани, пратениците се по статус послободни и помобилни. Ете и прекрасен случај да се употреби и функцијата, и слободата, и мобилноста за корист на државата и општеството. Таков клуб би можел да се нарекува славјанофилски или империски. На неговите собранија би можело да се зборува за монархијата, како варијанта за есимнетија (изборна монархија, кога царот се избира, но потоа го прима правото на доживотно владеење со ова право по наследство. Не е исто со тиранија. Тиранијата е – премин од олигархија кон демократија. Терминот aisymneteia се појавува кај Аристотел во неговата класификација на формите на владеење. Зборови со ист корен: aisa решение (праведно), одлука; aisimos – пристоен, праведен, разумен; aisymnaw – владеење со судот, управување; aisymnetes – судија.  Видливо е, дека есимнетијата не претставува тиранија во сопствена смисла, на народот му останува слободата на изборот...) или за есхатологија. А исто така, и за Словените, Европа, душата и смртта. Многу важни теми, кои одвај може да станат објект на парламентарните дебати. Но добро. На парламентарните дебати нека говорат и дискутираат: зборот парламент е образуван од францускиот “parler“, то ест да се разговара. А ете во неформалниот патриотски клуб би можело да се мисли – и тогаш соодвеноста на функцијата (должноста која се извршува) би била потполна. Се нашле во Думата, за да мислат. Па тоа е прекрасно. Може и да се обидете...

Секое добро, вие ја гледавте Директивата на Дугин за одржаните парламентарни избори.

Во рускиот јазик архаичниот корен на “да се мисли (дума) (думать)“ подразбира колективно мислење. Може да се мисли и сам. А да се дума само заедно. Добар е називот Државна Дума. Треба да се исполни со смисла...

НОВАЯ ГОСДУМА

https://youtu.be/snlNO6tJFvI

Здравствуйте, вы смотрите программу Директива Дугина. В России состоялись парламентские выборы. Сенсаций они не принесли и принести не могли. Состоялись и хорошо, и ладно.

Но теперь, когда все позади и новый состав думы почти ничем не отличающийся от старого, приступает к работе, можно в целом подумать о том, соответствует ли структура парламентских партий России исторической необходимости?

Ответ такой: и соответствует, и не соответствует. Соответствует потому, что партийная демократия не является устойчивой русской традицией. И это безразличие к партиям ,и невысокий авторитет парламента гарантирует стабильный результат. В каком-то смысле голосование это вежливый отказ. Мол пусть все остается как есть.

Но при этом не соответствует, так как действительного представительства своих интересов в парламентских партиях народ не видит, и даже не мечтает увидеть. Все это необходимый, наверное, ритуал, который общество готово исполнять, но в эффективность которого не слишком верит. Может быть не верит вообще.

Во многом это объясняется тем, что наша страна является монархической по природе. Все и всегда сводится к фигуре царя. От него все и зависит. Если повезет хороший царь. Не повезет – плохой. Но кого царь назначит, тот и будет ему служить. Сегодня явно народ полагает, что царь хороший. Ну а бояре… А бояре-то не очень. Но русский человек думает: а не много ли я хочу? Чтобы и царь хороший, и чтобы еще и бояре хорошие. Не слишком ли я замечтался? А сами-то неужели заслуживаем и того, и другого? И от скромности русский человек выбирает в Государственную Думу бояр. Соглашаясь с царской волей и надеясь, что может повезет и среди них найдутся приличные и достойные. А не найдутся, то что ж… Первый раз что ли на Руси такие бояре.. Явно не первый, видели и похлеще.

Поэтому все предельно легитимно. Выборы состоялись. Точка.

Но это явное отчуждение парламентской бюрократии от действительной жизни народа не должно нас угнетать. У великого русского писателя Юрия Витальевича Мамлеева в романе «Шатуны» есть фраза: Федор рыл ход к Фомичевым. В этой сжатой формуле вся русская стратегия. Исподволь рыть ход наружу из глубокой тьмы с равновеликими упорством и отчаянием. Поэтому и с этой Думой можно достигать каких-то целей. Надо только продолжать рыть наш ход, русский лаз.

Что я имею в виду? Сейчас попробую объяснить. Поскольку партии это условность, и никакой идеологии ни за одной из них не стоит, а либералов в Парламенте нет, то можно принять всех депутатов просто за русских людей без каких-то идеологических признаков и лишь с индивидуальными особенностями. Вот почему бы наиболее осознанно русским православным люди, очутившимся в парламенте и работающим в самом центре Москвы, не объединиться на благо Родины и Церкви и не образовать надпартийный клуб. Пусть это будет факультативное занятие, но оно может очень помочь.

Если в бюрократической повестке дня в парламентской рутине смысла не много, а идейные споры отсутствуют в виду отсутствия у депутатов идей, то объединившись по неформальному признаку – любви к России, к народу, к традиции, к истории, к вере, русские депутаты могли бы использовать свои возможности для разнообразных добрых дел. Чиновники узко специализированы, депутаты же по статусу более свободны и мобильны. Вот и прекрасный случай употребить и пост, и свободу, и мобильность на пользу Государства и общества. Такой клуб мог бы называться славянофильским или имперским. На его собраниях можно было бы говорить о монархии, как вариант об эсимнетии или о эсхатологии. А также о славянах, Европе, душе и смерти. Очень важные темы, которые едва ли станут объектом парламентских дебатов. Ну и хорошо. Пусть на парламентских дебатах говорят и дискутируют: слово парламент образовано от французского «parler» - то есть разговаривать.  А вот в неформальном патриотическом клубе можно было бы думать – и тогда соответствие занимаемой должности было полным. Попали в Думу, чтобы думать. Ну и вот и замечательно. Можно и попробовать…

Всего доброго, вы смотрели директиву Дугина о состоявшихся парламентских выборах.

В русском языке архаический корень «думать» подразумевает коллективное мышление. Мыслить можно и одному. А вот думать только вместе. Хорошее название Государственная Дума. Наполнить бы его смыслом…

Смотрите архив передач - http://tsargrad.tv/

Извор: “Katehon“