16.09.2016

ЦРНИОТ СЕПТЕМВРИ 1999

Добро вечер, вие ја гледате програмата Директива на Дугин.

Во поновата историја на Русија септември е обоен во злокобни тонови. Страшен беше септември 1999 година. На 16 септември во градот Волгодонск загрми последниот од серијата на експлозии во руските градови. Првата експлозија се случи во Бујнакск на 4 септември. Потоа следуваше експлозијата во стамбената заграда на улица Гурјанов во Москва на 8 септември. На 13 септември повторно загрми експлозија во Москва на Каширскиот пат – дом 6, блок 3. Загинаа вкупно 307 мирни граѓани. Повеќе од 1700 луѓе се здобија со рани со различен степен на тежина. Одговорноста за терористичките напади ја зедоа на себе предводниците на вахабитската банда-формирана во Чеченија – пред се, саудијците Амир ибн-Хатаб и Абу Умар, а исто така, лидерот на чеченските вахабити Шамил Басаев. Еден месец пред тоа, одредите на Басаев од територијата на Чеченија, која во тоа време не беше под контрола над Москва, продреа во Дагестан. За да ја поткопаат волјата на Москва за спротиставување, раководството на терористите со очигледната подршка од своите американски куратори, и ја организираше оваа крвава серија на масовни убиства на невините граѓани.

Сега ние веќе заборавивме, што беше Русија во 90-ите. А новото поколение и не може да го знае ова. А значи, и да ја сфатиме историската смисла на страшниот септември 1999 година, ние точно не можеме. Но во текот на цели 90-ти, кога либералите и олигарсите ја поседуваа потполната власт во Русија, имаше непрекинато ослабување на цела држава. На Северен Кавказ и особено во Чеченија беа создадени практично неконтролирани зони, каде вахабитите-терористи под раководство на саудијците и кураторите од американските специјални служби создадоа, во суштина, прообраз на исламската држава, забранета во Русија. Бидејќи либералите во Москва и исламските борци на Кавказ беа управувани од еден центар, нивната дејност беше добро координирана: целта беше да се уништи територијалната целосност на Русија, за да се заврши геополитичката катастрофа, започната со распаѓањето на СССР во 1991 година. Борците наближуваа, а либералите во центарот од опкружувањето на Елцин ги саботираа возвратните чекори на армијата и дури отворено ги прославуваа кавкаските борци за независност, како што во тоа време ги нарекуваа терористите СМИ. И за потполно да го скршат лабавото спротиставување на федералниот центар терористите и ја презедоа оваа серија на терористички напади, во која гинеа цели домови со нивното население – во Бујнакск, Волгодонск, Москва. На што сметаа тие? На тоа, дека ова ќе функционира, како што функционираше при заземањето на болницата во Буденовск. Тогаш Елцин и неговото опкружување им попуштија на терористите. И во 1996 година профункционира, кога безумните Хасавјуртски спогодби, всушност, ја признаа независноста на Чеченија под директен притисок на теророт. Требаше да профункционира и овој пат. Либералите – такви како Немцов и Хакамада – повикуваа Чеченија да се пушти на слобода и да се огради со бодликава жица. Ним им се придружија националистите. И експлозиите по домовите ја довршуваа сликата. Русија во септември 1999 година висеше над бездна.

И ете во овој преломен момент од историјата во август 1999 претседател на владата стана Владимир Путин. И фактички тој, на фонот на мошне брзо гровнатиот и со потполно изгубена волја и разум Елцин, се судри со серијата на експлозии, која на Русија и постави ултиматум. Да се биде или не. Положбата во земјата, во политиката, во економијата, во СМИ, во умовите на луѓето беше таква, што шансите беа еднакви: повеќе од тоа, веројатно имаше сценарио да не се биде. Да се изгуби храброста (желбата да се истрае). Да се даде Северен Кавказ. А понатаму да се пристапи кон потполна демонтажа на останатите руски територии. По успесите на Запад во распаѓањето на СССР, распадот на Русија изгледаше нешто сосем веројатно.  

Но од овој страшен септември и започна движењето во обратен правец. Ние го достигнавме дното. И точната дата на овој ден е 16 септември 1999 година. Нам ни остана или да умреме, или да воскреснеме. Во овој момент во руската историја и влезе Владимир Владимирович Путин. Тој ја одбра државата, а не демократијата. Единството, а не територијалниот плурализам. Поредокот, а не крвавиот хаос и граѓанската војна. Со еден збор, пред лицето на смртта, Путин го одбра животот. Животот на земјата, Државата, народот. Од 16 септември 1999 година започна пат кон живот, кон обнова, кон нов почеток. Ние се тргнавме од дното и започнавме постепено да испливуваме.

Путин ја започна Втората чеченска кампања, која, без разлика на сите жртви и сите напори, доведе не само до зачувување на Чеченија во составот на Русија, но до сочувување на самата Русија. На предизвикот на терористите Москва на Путин одговори со сета разумна жестокост на непоколебливата моќ. Терористичките напади можеа навистина да ја разнишаат решителноста и да ја поколебаат волјата на секој руски раководител во овој период. Но тие не ја разнишаа и не ја поколебаа. Само затоа што на тој крај се наоѓаше Путин. Него организаторите на терористичките напади не го зедоа предвид. Како што не го зеде предвид ни Саакашвили, кој го нападна осетинскиот Цхинвал. Или збеснатите мајдановци, кои повикуваа да се бесат москалите (во украинскиот јазик неофицијален етноним за Русите). Како што не го зедоа предвид американците, кои сметааа, дека можат да го урнат Асад во Сирија со рацете на истите тие послушни вахабитски марионети додека трепнеш. Но заветот на Александар Невски – оној кој ќе дојде со меч тој и од меч ќе загине – се покажа суштина на претседателот Путин, кратка формула на цела негова политика.

И на терористите им беше даден адекватен одговор. Русите ги избришаа од лицето на земјата вахабитските логори, структури и формации на банди. Организаторите и исполнувачите на терористичките напади – заедно со илјадници нивни помагачи се испратени во адот. Така ќе биде и во иднина. И луѓето, кои загинаа во септември 1999 година, го дадоа животот за нашата победа, паднаа на полето на руската војна. Вечнаја памјат.

Секое добро, вие ја гледавте Директивата на Дугин за септемвриските терористички напади во 1999 година. Престапниците, кои немаат оправдување, не се само оние, кои ги смислија и реализираа овие чудовишните терористички напади. Но и оние, кои од самиот центар на Русија создадоа претпоставки за нешто такво да се случи. И ако првите практично сите се мртви, тогаш вторите или се притаиле за извесно време, или повторно се обидуваат да не вратат во 90-ите. А сами себе на власт. Да бидеме будни.

ЧЁРНЫЙ СЕНТЯБРЬ 1999

https://youtu.be/PUUV8EY0fYM

Здравствуйте, вы смотрите программу Директива Дугина.

В новейшей истории России сентябрь окрашен в зловещие тона. Страшным был сентябрь 1999 года. 16 сентября в Городе Волгодонске прогремел последний из серии взрывов в российских городах.  Первый же взрыв был совершен в Буйнакске 4 сентября. Затем последовал взрыв жилого дома на улице Гурьянова в Москве 8 сентября. 13 сентября взрыв прогремел снова в Москве на Каширском шоссе – дом 6 корпус 3. Всего погибло 307 мирных граждан. Более 1700 человек получили ранения разной степени тяжести. Ответственность за теракты взяли на себя предводители ваххабитских банд-формирований в Чечне – прежде всего саудиты Амир ибн-Хаттаб и Абу Умар, а также лидер чеченских ваххабитов Шамиль Басаев. За месяц до этого отряды Басаева с территории Чечни, неподконтрольной в то время Москве, вторглись в Дагестан. Чтобы подорвать волю Москвы к сопротивлению, руководство террористов при очевидной поддержке своих американских кураторов, и организовало эту кровавую серию массовых убийств невинных граждан.

Сейчас уже мы забыли, чем была Россия в 90-е. А новое поколение и не может этого знать. А значит, и понять исторический смысл страшного сентября 1999 года, мы отчетливо не можем. Но в течение всех 90-х, когда либералы и олигархи обладали в России полнотой власти, шло неуклонное ослабление всего Государства. На Северном Кавказе и особенно в Чечне были созданы практически неконтролируемые зоны, где ваххабиты-террористы под руководством саудитов и кураторов из американских спецслужб создали по сути прообраз Исламского Государства, запрещенного в России. Так как либералы в Москве и исламские боевики  на Кавказе управлялись из одного центра, то их деятельность была хорошо скоординирована: цель была разрушить территориальную целостность России, чтобы завершить геополитическую катастрофу, начатую с распадом СССР в 1991 году. Боевики наступали, а либералы в центре из окружения Ельцина саботировали ответные шаги армии и даже открыто прославляли кавказских бойцов за независимость, как называли в то время либеральные СМИ террористов. И чтобы окончательно сломить вялое сопротивление федерального центра террористы и предприняли эту серию терактов, в которой гибли целые дома с их населением – в Буйнакске, Волгодонске, Москве. На что они рассчитывали? На то, что это сработает, также как сработало при захвате больнице в Буденовске. Тогда Ельцин и его окружение пошли на поводу у террористов. И в 1996 году сработало, когда безумные Хасавюртские соглашения, по сути, признавали независимость Чечни под прямым давлением террора. Должно было сработать и на сей раз. Либералы – такие как Немцов или Хакамада – призывали отпустить Чечню и обнести ее колючей проволокой. Им вторили националисты. И взрывы домов завершали общую картину. Россия в сентябре 1999 года зависла над бездной.

И вот в тот переломный момент истории в августе 1999 председателем правительства становится Владимир Путин. И фактически именно он, на фоне стремительно дряхлеющего и полностью утратившего волю и разум Ельцина, сталкивается с серией взрывов, которая поставила России ультиматум. Быть или не быть. Положение в стране, в политике, в экономике, в СМИ, в умах людей было таким, что шансы были равновелики: более того, вероятнее был сценарий не быть. Опустить руки. Отдать Северный Кавказ. А далее приступить к окончательному демонтажу остальных российских территорий. После успехов Запада по развалу СССР распад России казался чем-то вполне вероятным.

Но именно с этого страшного сентября и началось движение в обратном направлении. Мы достигли дна. И точная дата этого дна 16 сентября 1999 года. Нам оставалось либо умереть, либо воскреснуть. В этот момент в русскую историю и вошел Владимир Владимирович Путин. Он выбрал державу, а не демократию. Единство, а не территориальный плюрализм. Порядок, а не кровавый хаос и гражданскую войну. Одним словом, перед лицом смерти, Путин выбрал жизнь. Жизнь страны, Государства, народа. С 16 сентября 1999 года начался путь к жизни, к возрождению, к новому началу. Мы оттолкнулись от дна и стали постепенно всплывать.

Путин начал Вторую чеченскую компанию, которая несмотря на все жертвы и все напряжение, привела не только к сохранению Чечни в составе России, но и к сохранении самой России. На вызов террористов Москва Путина ответила со всей разумной жестокостью непоколебимого могущества. Теракты могли действительно расшатать решимость и поколебать волю любого российского руководителя того периода. Но они не расшатали и не поколебали. Только потому, что на том конце находился Путин. Его-то организаторы терактов и не учли. Как не учел его Саакашавили, напавший на осетинский Цхинвал. Или бесноватые майдановцы, призвавшие вешать москалей. Как не учли его американцы, посчитавшие, что свалить Асада в Сирии руками все тех же послушных ваххабитских марионеток можно в два счета. Но завет Александра Невского – кто с мечом придет тот от меча и погибнет – оказался сутью президента Путина, краткой формулой всей его политики.

И ответ террористам был дан адекватный. Русские стерли с лица земли ваххабитские лагеря, структуры и банд-формирования. Организаторы и исполнители терактов – вместе с тысячами их приспешников отправлены  в ад. Так будет и впредь. И люди, погибшие в сентябре 1999 года, отдали жизнь за нашу победу, пали на поле русской войны. Вечная им память.

Всего доброго, вы смотрели директиву Дугина о сентябрьских терактах 1999 года.
Преступники, не имеющие оправдания, не только те, кто задумали и осуществили эти чудовищные теракты. Но и те, кто из самого центра России создали предпосылки для того, чтобы подобное могло произойти. И если первые практически все мертвы, то вторые либо затаились до времени, либо снова пытается вернуть нас в 90-е. А самих себя во власть. Будем бдительны.

Смотрите архив передач - http://tsargrad.tv/

Извор: “Katehon“